De drie mannen stonden in een drukke avenue. Honderden ouderwetse autocars reden hen voorbij. Verbaasd keek Gaston naar de Colt die aan Burt's heup bengelde.
De twee vrienden volgden Boose Man tot aan een kantoorgebouw:
Boose Man ging hen voor door een lange gang tot aan een kantoordeur:
De dwerg klopte aan en opende de deur. Achter een reusachtig kantoortafel zat een vijftiger, die bij hun binnenkomst opstond en hen met volgende woorden begroette:
Zonder aarzelen trok Burt zijn Colt en vuurde. Zoals een kleine persoonswagen die door een grote vrachtwagen aangereden wordt zo scheerde Ford achterover door de kamer … Lag stil op de vloer. Bloedend als een varken.
Terug buiten zag Gaston hoe het straatbeeld totaal veranderd was.
Na uren wandelen stonden ze voor een middeleeuws kasteel.
Eens in de burcht leidde de dwerg hen tot aan de poort van de feestzaal; begon daar zijn kleren af te stropen en beval hen hetzelfde te doen. Op hun aarzeling zei Boose Man: "Pas op! Bacchanten worden razend als ze aangeklede mensen zien."
In de feestzaal liep inderdaad iedereen naakt rond. En voorwaar een paradijselijk feest! 't Was al zuipen en neuken wat de klokke sloeg. Op een hoge troon zat een man die als enig kledingstuk een kroon van loof en druiven droeg. Hij lachte hen minzaam toe en wenkte. Teder werden ze door hem omhelsd. Vervolgens gaf hij een toestemmende hoofdknik in de richting van Boose Man. Deze sprak hen met ernstige stem toe. De opdracht luidde: door een lange gang lopen. Eigenlijk was het geen echte gang maar de tijdruimte van het Prohibitie tijdperk. Gaston moest voorop lopen terwijl Burt hem op de voet zou volgen. Slaagden ze erin om die gang tot het einde toe te doorlopen dan zou er een einde komen aan de Prohibitie. Er was echter een netelige voorwaarde: Gaston moest star voor zich blijven uitkijken en nooit naar Burt omkijken. Zou hij toch omkijken dan zou de opdracht jammerlijk mislukken.
Urenlang liepen ze nu al stilzwijgend door die lange tunnel. Gaston die plichtsbewust star voor zich uit bleef staren, hoorde plots de stem van Burt achter zich:
Maar Gaston liet zich natuurlijk niet vangen. Tot hij de lieve stem van Evelyn hoorde en onwillekeurig omkeek …
"